Elke dag bewijst de Stichting Borderline weer haar bestaansrecht als steunpunt voor lotgenoten en naasten en voor kennisoverdracht aan hulpverleners. Dat doen we met veel energie en inzet van betrokken vrijwilligers die zelf vaak ervaringsdeskundige zijn.
Maar we strijden ook tegen de heersende vooroordelen en het misbruik van het stempel  borderline, dat te pas en te onpas wordt gebruikt om gedragingen van mensen te typeren, waarbij het lijkt dat er een gedegen diagnose aan ten grondslag ligt.
Hoe hard deze strijd nodig is laten drie sprekende voorbeelden uit de afgelopen 3 maanden zien.

“Nederland is een borderline land geworden”

Enige tijd geleden publiceerde de Telegraaf een artikel met als titel: “Nederland is een borderline land geworden”.
Dit citaat komt van Corine de Ruiter, hoogleraar forensische psychologie, in een interview over de polarisering in Nederland. Ze geeft aan dat de burger ziet hoe de politiek zich gedraagt als een stel kleuters, die elkaar aan het uitschelden zijn en zo het respect van de burgers verliest. En ze koppelt dit aan toegenomen stress onder de bevolking waardoor we emotioneel en impulsief worden. En in haar ogen zou dit dan een beschrijving van borderline zijn. Tja, wat kun je anders dan zwaar teleurgesteld zijn over zo’n misplaatste vergelijking. Nota bene van een hoogleraar forensische psychologie.

“Hij maakte het helemaal bont door uit een politierapport te citeren.”

Een tweede voorbeeld is het programma Opgelicht van Alberto Stegeman van april j.l. Hij maakte het helemaal bont door uit een politierapport te citeren over een verdachte die op slinkse wijze een aantal mensen had bedrogen en financieel gechanteerd had. De verdachte was wat betreft de politie een borderliner. Ook hiervoor geldt: als de politie al diagnoses gaat stellen. Onze voorzitter Ine Woudstra heeft nog contact opgenomen met de redactie voor een toelichting en verduidelijking, maar tot nu toe blijft het oorverdovend stil vanuit Hilversum.

Een derde voorbeeld betreft een uitzending in mei op Human tv van de documentaire “Puinhoop” van 2Doc.nl, gemaakt door Allard Detiger. Een indringend portret van een zoon die de emotionele gevolgen laat zien van een opvoeding door een verwarde en emotioneel gemankeerde moeder. Een zogenaamd KOPP kind: een kind van een ouder met psychiatrische problemen. Na een jarenlang traject van intensieve zorg, problemen, huisuitzettingen en gedwongen opnames, valt ineens de term borderline als diagnose voor de moeder als belangrijke verklaring voor het jarenlange probleemgedrag. Deze “diagnose” komt geheel uit de lucht vallen en zonder bronvermelding van een diagnose of juiste behandeling die gericht is op de persoonlijkheidsstoornis borderline. Onze voorzitter bekeek de documentaire en ging met 2Doc.nl in gesprek over de beeldvorming rondom borderline.