Interview DGT therapie psychiater namens stichting Borderline

Voor dit interview heb ik gesproken met Rosa Brandon, psychiater van programma 1 van GGNet Scelta.

 Wat houdt uw functie in?

Mijn functie bestaat uit psychiater bij programma 1 (klinische DGT behandeling),

het beoordelen van zorgmachtigingen binnen GGNet en opleiden van artsen in opleiding.

 

Hoelang werkt u al voor GGNet Scelta?

Ik werkte voorheen in de kinder- en jeugdpsychiatrie.

Vanaf mei 2019 werk ik voor GGNet waarbij ik eerst voor de 3-daagse deeltijdbehandeling heb gewerkt. Vanaf oktober 2019 ben ik werkzaam bij programma 1 als psychiater.

 

Wat vindt u zo leuk aan uw werk?

Wat mijn werk zo leuk maakt is de doelgroep en de behandelvorm DGT. Ik vind het een leuke doelgroep waarbij de meesten zich vooral duidelijk uitspreken. Daarnaast kunnen we samen veel bereiken met ons therapeutisch programma. De dialectiek in de DGT spreekt mij dan ook erg aan. Onze doelgroep begrijpt veelal wat er gebeurt en willen het anders doen in het leven. Hierbij worden patronen doorbroken, validatie is daarbij een belangrijk onderdeel.

 

Welke behandelingen bieden jullie aan voor mensen met borderline persoonlijkheidsstoornis?

* De DGT klinische behandeling van 4 dagen per week gedurende 9 maanden (programma 1).

*Persoonlijkheid en trauma therapie met sensorimotor psychotherapie. Kortom traumadelen onderzoeken.

*3-daagse deeltijdbehandeling in de vorm van DGT in combinatie met schematherapie én compassie gerichte therapie.

-KBTA : hierbij volg je gedurende 12 weken een dag per week een diagnostisch programma. Dit kun je ook zien als een soort proefbehandeling.

 

Hoe ziet de aanmelding eruit (hoe werkt het voortraject) en hoelang zijn de wachttijden momenteel?

– Allereerst wordt er een brief gestuurd vanuit de verwijzer. Hierbij dient ook een levensverhaal en motivatiebrief opgesteld door patiënt gestuurd te worden.

– Vervolgens volgt er een intake.

(*Bij programma 1 volgt er een pretreatmentfase, dit i.v.m. de commitment welke nodig is voor de DGT-behandeling. Deze bestaat uit: een gesprek met een klinisch psycholoog of psychiater, een gesprek met een sociotherapeut en een gesprek met de systeemtherapeut.)

– Indien de behandeling passend is vanuit beide partijen zal de aanmelding worden doorgezet.

Momenteel heeft GGNet Scelta bij alle behandelingen nog plek (m.u.v. KBTA). Het streven is de intake te plannen binnen 6-8 weken na ontvangen van de benodigde informatie.

Wat geven jullie cliënten mee tijdens en na hun behandeling?

We willen cliënten hun eigen regie weer laten pakken en krijgen. Hierbij is de regie zelf behouden (vanuit de DGT) met het krijgen van handvaten in de vorm van vaardigheden de rode lijn in de behandeling.

 

Welke soorten vaardigheden worden aangeleverd?

* Intermenselijke vaardigheden

* Emotie regulatie

* Frustratie tolerantie

* Mindfullness

 

Hierbij worden de volgende fases doorlopen:

– stadium 1: stabilisatie

– stadium 2: toepassen in eigen leven

– stadium 3: milder naar jezelf zijn

– stadium 4: verwerken

 

Wat wilt u aan geïnteresseerden meegeven?

Gun jezelf een passende behandeling waardoor je anders naar jezelf, je omgeving en naar de wereld mag leren kijken.

 

Voor meer informatie bekijk gerust de website: https://ggnet.nl/scelta/aanmelden-bij-scelta/apeldoorn

Door Liz

Ervaring van LIZ in DGT therapie bij Scelta Apeldoorn

Inmiddels heb ik er circa 3 maanden van mijn behandeling opzitten. Met andere woorden ben ik nu op ⅓ (een derde) van mijn behandeling in het Apeldoornse. Ik neem jullie graag mee in mijn gevoelswereld van de afgelopen tijd.

De eerste week werd ik enorm hartelijk ontvangen. Er werden 2 buddy’s aan mij gekoppeld die mij voor elk onderdeel kwamen ophalen en waarbij ik al mijn vragen kwijt kon. Op mijn kamer hadden ze ook een welkomstbriefje opgehangen met hun telefoonnummers waardoor ik me erg welkom voelde.

Want voor wie mij vorige bijdrages niet heeft gelezen; het leven is een flinke achtbaan geweest.

Natuurlijk ging ik de eerste week vooral de kat uit de boom kijken en had ik het druk genoeg met wennen aan alles en iedereen. Als ik voor mijzelf spreek, had ik 4 weken nodig om écht te wennen. Voor mij persoonlijk was het een enorme omslag om niet meer te rennen door het leven en non-stop bezig te zijn. Dit begon er voor mij al snel in te kicken. Zo deed ik enorm veel dutjes en probeerde ik verschillende hobby’s/tijdsinvullingen uit. Dit alles deed ik vooral omdat ik absoluut geen rust kon vinden in en met mijzelf. Begin januari brak mijn eerste behandelteambespreking (BTB) aan. Het behandelteam gaf hierbij op een positieve wijze feedback over het werken aan mijn behandeldoelen, datgene waar ik mee aan de slag wil tijdens mijn behandeling. Er werd door het team samen met mij besproken waarin ik nog zou mogen groeien en waar ik al hard aan heb gewerkt. Voor mijn eigen gevoel had ik nog veel te weinig actie bij mijzelf gezien en was ik vooral enorm kritisch. Gelukkig gaf deze feedback mij het juiste duwtje in de rug om in te zien dat ik wel degelijk hard aan het werk ben om mijn leven een nieuwe kans te geven. Want voor wie mij vorige bijdrages niet heeft gelezen; het leven is een flinke achtbaan geweest. Zo is mijn relatie vrij heftig tot een einde gekomen, ben ik in een rotvaart bij mijn oom en tante komen wonen en heb ik mijn baan vervolgens moeten laten gaan om in behandeling te gaan, om maar even wat dieptepuntjes aan te stippen.

Zo zie ik op een van de whiteboards staan: ‘Je hoeft het niet alleen te doen, maar wel zelf

Ook is mijn familie en vriendenkring erg wisselend, wellicht niet heel verrassend voor iemand met de diagnose borderline, maar toch… In mijn terugkoppeling van de BTB kwam onder andere naar voren dat contacten leggen mij wel goed af gaat en dat niet alles wat ik doe zo enorm slecht is zoals het zich allemaal in mijn hoofd afspeelt. Het werken aan mijzelf is erg vaak zwaar, er komen emoties met momenten naar boven die ik al jaren bewust of onbewust heb weggeduwd en ik kom ‘’lelijke’’ delen van mijzelf tegen zoals de vulkaanuitbarstingen (woede) die zich vaker dan ik zou willen laten zien. Maar er zijn ook al veel mooie momenten geweest waarbij veel spelletjes voorbijkwamen, film werd gekeken, heerlijk gegeten (en natuurlijk ook gekookt) werd maar vooral ook veel (h)erkenning kwam kijken. Ik heb deze 3 maanden veel gedacht dat ik het niet meer ging trekken, dat het leven niet voor mij was weggelegd maar daartegenover ook veel warme knuffels, leuke gesprekken en veel lachmomenten beleefd. Het fijne aan deze behandeling vind ik dan ook mijn groepsgenoten die me erdoorheen slepen zelfs als ik soms even klaar ben met de wereld. Zo zie ik op een van de whiteboards staan: ‘Je hoeft het niet alleen te doen, maar wel zelf’. Hiermee sluit ik mijn eerste 3 maanden af.

Benieuwd hoe het afloopt? Laat het ons weten!

Liz

 

Reageren?? mail naar online_redactie@stichtingborderline.nl