Yezzie weet ’t
Wat je altijd wilde weten maar nooit durfde te vragen
Heb je een vraag over opvoeden, moederschap en hoe dat allemaal moet als je ook nog BPS of andere psychische kwetsbaarheden hebt? Mail je vraag naar redactie@stichtingborderline.nl en Yezzie geeft antwoord.
Ze schreef zeven columns over onder meer kinderwens en psychische stoornissen. Nu wil Yezzie er ook voor andere moeders zijn. En ook voor oma’s, opa’s, broers en zussen, collega’s, buurvrouwen of vriendinnen. Ze heeft inmiddels 13 jaar ervaring als moeder met borderline bij het opvoeden van haar zoon. En dan kom je jezelf heus wel eens tegen!
Moeder (38): Mijn zoon heeft borderline en is 16 jaar. Hij zit op het speciaal onderwijs. Nu is hij verliefd geworden op een klasgenoot. Deze klasgenoot heeft borderline en woont in een instelling. Mijn zoon kwam laatst naar mij toe en zei dat hij een kamer wil gaan zoeken met haar, omdat zij weg wil uit de instelling. Hoe hou ik dit tegen?
Y: Probeer niet meteen in paniek te raken. Iets gaan huren zal niet zo snel gaan lukken met de leeftijd van 16 en waar gaat hij de huur van betalen? Daarbij zal het meisje ook onder toezicht staan, denk ik. Mocht zij de instelling willen verlaten, dan heeft zij toch te maken met de regels van jeugdzorg. Probeer een rustig gesprek met hem te voeren. Vraag oprecht hoe hij dit wil gaan aanpakken. Stel voor dat hij de verkering voorlopig nog even aankijkt. Dat je het verstandig vindt om te wachten totdat hij zijn diploma heeft gehaald en een baan kan gaan zoeken. Geef aan dat hij dan nog lekker thuis kan wonen en goed kan sparen voor een leuk flatje i.p.v. een kamer. Misschien dat je hem op deze manier positief kan beïnvloeden.
Ouders (42 en 39): Wij willen onze dochter van 16 jaar laten testen op borderline. Zij wil pertinent niet, maar ze is echt onhandelbaar geworden. Hoe kan ik haar overtuigen?
Y: Het is heel lastig om iemand te overtuigen die niet wil. Nee is voor de wet ook echt een nee, ook al is ze nog minderjarig. Wat je kan doen is het gesprek met haar aangaan en vragen hoe zij vindt dat het gaat. Is ze gelukkig? Zit ze lekker in haar vel? Je kan aangeven wat je zorgen zijn, dat je haar gedrag niet fijn vindt en dat jij de indruk hebt dat ze wel ongelukkig is. Vertel haar dat als je weet wat er aan de hand is je er ook iets aan kan doen. Haar leven kan beter worden door therapie en een psychische diagnose is echt het einde van de wereld niet. Het geeft je ruimte om op een andere manier naar je eigen ik te kijken en je zorgen beter behapbaar te krijgen.