Skip to content

Linda helpt Stichting Borderline er weer bovenop

De patiëntenvereniging Stichting Borderline zat vorig jaar met de handen in het haar: wegens omstandigheden was er geen landelijke coördinator beschikbaar om alle vrijwilligers te ondersteunen en aan te sturen, waardoor veel activiteiten niet meer uit te voeren waren. Wat nu? Hans de Jong, voorzitter van Stichting Borderline, is sinds 2018 partner van MEO en zocht contact: ‘Samen gingen we kijken naar een oplossing, wat gelukt is met de komst van Linda Steeman!’

Linda (58 jaar) werkt sinds augustus 2021 bij MEO en heeft een achtergrond in het vrijwilligerswerk. Na een periode van revalidatie was ze voor haar start bij MEO al langzaamaan begonnen om wat vrijwilligersprojecten naar haar toe te trekken. Linda: ‘Ik ben geen persoon om achter de geraniums te zitten, niets doen past niet bij mij. Er kwamen allerlei ideeën in mijn hoofd om dingen te doen voor de buurt. Zo hebben we bijvoorbeeld een AED bij elkaar gecollecteerd en zijn er mensen die AED training gaan volgen. Maar ook heb ik in Haarlem een buurttuin opgezet: een braakliggend stuk grond is nu omgetoverd tot een picknickplaats, er is een jeu de boulesbaan en een buurtprikbord. Ik kwam in nauwer contact met de gemeente en inmiddels ben ik één van de zogenoemde ‘stadsmakers van Haarlem’.
Zodoende kwam ik erachter dat ik tóch weer graag aan het werk wilde. Voor de zomervakantie ben ik bij Pasmatch (arbeidsbemiddelaar voor werkzoekenden met een afstand tot de arbeidsmarkt) terechtgekomen. Zij werken voor MEO en binnen twee dagen was beklonken dat ik bij MEO aan de slag kon. Dat was even schakelen, want zó snel had ik dat niet verwacht! Na de zomervakantie begon voor mij het werkende leven weer.’

Na een korte inwerkperiode bij de backoffice van MEO Haarlem werd al snel duidelijk dat de case van Stichting Borderline Linda op het lijf geschreven was. Linda: ‘Ik dacht gelijk: jaaa, dat kan en wil ik doen! Ik mocht mijzelf bewijzen en kreeg ook volop de ruimte om te laten zien wat ik in huis had.’
Stichting Borderline had op het moment dat Linda begon nog 3, 4 werkende vrijwilligers. ‘Natuurlijk veel te weinig voor al het werk wat er lag, maar gelukkig hebben zij het al die tijd nog enigszins draaiende weten te houden’, vertelt Linda. ‘Ik ben met iedereen, zowel met het bestuur als de huidige vrijwilligers, in gesprek gegaan om te kijken wat zij nodig hadden, wat ik kon doen en om een plan op te zetten hoe meer vrijwilligers aan te trekken. Ik vond het vooral belangrijk om de ideeën vanuit hen te laten komen en niet te zeggen: ‘Jullie moeten het op deze manier doen.’ Het moet leuk zijn voor iedereen.
Ook hebben we al het werk weer herverdeeld, ik heb goed gekeken wie waar zou kunnen passen. Daar was iedereen enthousiast over. Daarnaast hebben we ook gekeken hoe de kwaliteit te blijven waarborgen. We hebben bijvoorbeeld voor het lotgenotencontact protocollen gemaakt hoe iemand te woord te staan, ontzettend belangrijk natuurlijk! We hebben de huidige vacatures aangescherpt en op social media uitgezet, maar ook hebben we webinars opgezet. De focus ligt nu meer op online groei, ook als het gaat om donateurswerving.
Maar er was eigenlijk veel meer nodig dan dat. De voormalige coördinator runde praktisch het hele kantoor, regelde voorlichtingen enzovoort en die persoon heb ik min of meer vervangen. Uiteindelijk is dat dus hartstikke goed gelukt. Momenteel hebben we 19 vrijwilligers rondlopen die superleuk met elkaar samenwerken – met en zonder borderline.’

Hans de Jong heeft 28 jaar geleden de stichting opgezet, dus je kunt wel zeggen dat het min of meer zijn kindje is. Linda kan naar eigen zeggen met hem lezen en schrijven: ‘Ik hoef hem maar te appen of bellen en hij reageert, ontzettend fijn. Eén keer in de maand hebben we een bestuursvergadering waar ik in een half uurtje een update mag geven hoe het nu gaat. Ik voel me inmiddels echt onderdeel van de basis.
Voor de toekomst blijf ik nieuwe dingen bedenken. Cursussen op maat gaan we maken bijvoorbeeld, maar ook supportgroepen staan op de planning zodat iedereen die behoefte heeft aan meer ondersteuning daar gebruik van kan maken. Ook blijven we doorgaan met de werving van vrijwilligers en de kwaliteit verder verbeteren op ieder vlak. Ik ben nog lang niet klaar!’

Ook Hans zelf is meer dan tevreden met de hulp van Linda en ziet de toekomst rooskleurig in: ‘Linda blijft medewerker van MEO maar is voor 32 uur in de maand bij Stichting Borderline gedetacheerd als vrijwilligerscoördinator. Het is inmiddels duidelijk geworden dat de overwegend kwetsbare vrijwilligers veel behoefte hebben aan duidelijkheid en steun in onze organisatie. Sinds haar komst enkele maanden geleden heeft zij al spectaculair veel weten te veranderen. Het aantal vrijwilligers is sterk toegenomen, er heerst weer een positieve flow om nieuwe activiteiten op te pakken waarmee wij de komende jaren weer verder kunnen. Stichting Borderline staat meer dan ooit weer op de kaart en wij zullen de komende tijd er met elkaar op toezien dat dit zo goed blijft gaan!’

Linda sluit af: ‘Ik merk wel dat er vaak nog een stigma op borderline ligt: men denkt dat ‘borderliners’ hysterisch zijn en drugs gebruiken bijvoorbeeld. Maar dat is écht niet waar. Mensen met borderline zijn geweldig. Ze zijn erg enthousiast, wat ook tegelijkertijd een valkuil kan zijn omdat ze sneller overvraagd of overprikkeld raken. Daar waak ik voor. Maar de meesten zijn zich daar goed bewust van. Ik heb er veel plezier in om met ze te werken. Het is echt een kwestie van geven en nemen. Ik geef veel van mezelf, want alleen zo kan je een goede band opbouwen met iedereen. En die betrokkenheid voel je door de hele organisatie heen!’