Skip to content

Yezzie weet ’t

Wat je altijd wilde weten maar nooit durfde te vragen.

Heb je een vraag over opvoeden, moederschap en hoe dat allemaal moet als je ook nog BPS of andere psychische kwetsbaarheden hebt? Mail je vraag naar redactie@stichtingborderline.nl en Yezzie geeft antwoord..

Ze schreef zeven columns over onder meer kinderwens en psychische stoornissen. Je kunt ze hier teruglezen. Nu wil Yezzie er ook voor andere moeders zijn. En ook voor oma’s, opa’s, broers en zussen, collega’s, buurvrouwen of vriendinnen. Ze heeft inmiddels 13 jaar ervaring als moeder met borderline bij het opvoeden van haar zoon. En dan kom je jezelf heus wel eens tegen!

Moeder met BPS: ‘Mijn kind (6) wordt op school gepest door zijn klasgenoten. Ze zeggen dat zijn moeder gek is. Mijn zoon wil niet meer naar school toe. Ik weet niet wat ik moet doen?’

Y: Kinderen zijn zo hard tegen elkaar, dat is vaak pijnlijk. Zeker als het op 6-jarige leeftijd is. Waarschijnlijk weten de kinderen zelf nog geeneens wat met ‘gek’ bedoeld wordt. Dit moet door school opgepakt worden. Ik zou dit in eerste instantie bij zijn juf neerleggen. Het is haar taak om dit aan te kaarten bij de kinderen en op te lossen. Op school moeten ze daar  richtlijnen voor hebben. Pesten moet meteen aangepakt worden en daar kan en mag je niet mee wachten. Ik zou je zoon gewoon weer meenemen naar school en een gesprekje met de juf hebben. Vertellen dat hij bang is en eigenlijk niet wil. De juf zal hier meteen op in gaan en je zoon geruststellen en hem gewoon in de klas houden. Het is belangrijk om je kind niet thuis te houden, dan krijgt het gepest nog meer vat op hem en wordt het probleem nog groter.

‘Mijn dochter heeft al een kind van 4 jaar uit een eerdere relatie. Ze heeft nu sinds 2 maanden een nieuwe vriend. Deze week vertelde ze zwanger te zijn en het kindje te willen houden, maar wij zien dat helemaal niet zitten, omdat ze al geen moeder voor haar eerste kind kan zijn, die vangen wij al op, maar nog een kindje kunnen wij niet aan?’

Y: Oei, dit is een gevoelige kwestie. Waarschijnlijk heeft je dochter veel geloof in deze nieuwe relatie en ziet ze het krijgen van een kindje positief in. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je dat realistischer in ziet. Ik denk dat het toch verstandig is om het gesprek met je dochter aan te gaan en aan haar te vragen hoe zij de zorg van dit tweede kindje ziet. Je moet duidelijk aangeven dat je de zorg van een tweede kleinkind er niet bij kan hebben, hoe graag je dat ook wil. Probeer rustig het gesprek in te gaan en met haar mee te denken over welke andere opties er zouden kunnen zijn. Geef haar niet het gevoel dat je haar en de zwangerschap afwijst, dan zal zij haar hakken in het zand zetten en daar zijn jullie beiden niet mee geholpen.