Walking Is The Best Medicine

‘Ik ben weer van het leven gaan houden’

‘Ik ben Mark Verdonschot en ik wandel 100.000 kilometer voor mijn eigen welzijn en om jou, mezelf en anderen te inspireren. Mijn missies zijn de volgende: Ik wil 1.000 mensen aan het wandelen krijgen, 1.000.000 stukken zwerfvuil uit de natuur halen en 10.000 bomen planten. Help me om mijn doelen te bereiken door een donatie te doen.’ Deze hulpkreet staat op de Go Fund Me-pagina Walking Is The Best Medicine en intrigeerde me onmiddellijk. In gesprek met Mark vertelt hij al snel dat hij borderline heeft en als reactie daarop heeft gekozen voor een compleet natuurlijk leven. Geen therapie, medicatie of opname, maar elke dag wandelen, biologisch eten, ontspannen en natuurlijke producten gebruiken, is voor Mark het antwoord op een goede mentale gezondheid. Naast zijn missies heeft hij op YouTube en Instagram een platform opgezet waarin hij dagelijks vertelt over zijn belevenissen en aandacht vraagt voor mentale gezondheid in het algemeen. Hij hoopt daarmee anderen uit te nodigen om ook hun verhaal te vertellen en zodoende van elkaar te leren. Voor de nieuwsbrief van Stichting Borderline ging ik uitgebreid in gesprek met deze bijzondere man die door te wandelen een betere versie van zichzelf is geworden.

Door: Anika Rooke

Mark is 40 jaar en geboren in Wervershoof, een dorp dat in de kop van Noord-Holland ligt. Als kind was hij al veel buiten, waar hij voetbalde en speelde. Na zijn opleiding heeft hij 16 jaar in de zorg gewerkt als sociaal pedagogisch verpleegkundige waar hij door ervaring opklom en daardoor op veel verschillende afdelingen heeft gewerkt, van jeugdzorg, gehandicaptenzorg tot ziekenhuizen en andere zorginstellingen. Het klinkt alsof Mark het mooi voor elkaar heeft, maar de werkelijkheid is dat het op dat moment helemaal niet goed met hem gaat. Hij vertelt daarover: ‘Ik ben in mijn leven heel veel alleen geweest, heb veel rondgezworven en had veel verslavingen, angsten, depressieve perioden en allerlei problemen. Ik was vaak in het casino of in speelhallen te vinden vanwege een gokverslaving, leefde een deprimerend leven, had explosieve contacten en werkte heel veel via uitzendbureaus. Daardoor had ik helemaal geen sociaal leven, maar verdiende ik wel veel geld. Ook dat werkte verslavend en hield me gek genoeg op de been. Als ik maar bezig kon blijven…’

Diagnose & dieptepunten
In 2013 ging het echt niet meer en klopte Mark aan voor hulp. Hij werd voor vier weken opgenomen in een observatiekliniek in Zeist, kreeg na afloop de diagnose borderline en er werd een behandelplan opgesteld. Toch ging Mark daar niet in mee. Hij weigerde als patiënt weg te kwijnen in allerlei instellingen en besloot daarom alleen één op één gesprekken aan te gaan met een hulpverlener. Dat bleek niet voldoende te zijn, want in 2015 kende Mark meerdere dieptepunten. Hij deed een suïcidepoging, werd door de politie afgevoerd en belandde een week op de gesloten afdeling. Daardoor raakte hij de kamer die hij huurde kwijt en was hij opeens dakloos. Gelukkig kon hij bij een oude kennis terecht en in de twee jaar die volgden zat Mark in de ziektewet. Hij volgde wekelijks groepstherapie en individuele therapie, maar had moeite met hoe het systeem in elkaar zit als je hulp nodig hebt. ‘Ik geloofde toen al meer in natuurlijke oplossingen, dat zou me verder helpen, me laten helen,’ aldus Mark.

In 2017 besloot hij een poging te wagen en naar Rome te wandelen. Zonder plan en met slechts een backpack op zijn rug is hij gaan lopen. Mark had wilde fantasieën over hoe hij de wereld wilde verbeteren en ging daar helemaal in op. Na 80 dagen was echter al zijn geld op. ‘Uiteindelijk keerde ik terug naar Nederland en kon ik bij mijn vader wonen,’ blikt Mark terug. ‘Ik ging weer aan het werk en nam alles aan, waardoor ik weer gigantisch veel uren maakte.’ In 2018 ontmoette hij Cindy uit België tijdens een wandeldate en sindsdien zijn ze samen. ‘Eind 2019 ging ik met Cindy op wereldreis, maar kwam in Nieuw-Zeeland vast te zitten door corona. Daarop besloot ik als een pelgrim door het hele land te wandelen. Twee jaar later keerde ik terug naar Nederland, Cindy volgde later. Al snel ging het weer niet goed met mij en ook niet met mijn relatie. Cindy en ik kwamen in eindeloze vicieuze cirkels terecht en beleefden samen veel ups, maar nog veel meer downs. Ik besloot als laatste redmiddel om vanaf eind 2021 100.000 kilometer te gaan wandelen om zo voorgoed met al mijn verslavingen, angsten en problemen af te rekenen en mezelf een beter leven te gunnen. Ook wil ik de aarde iets teruggeven, dus zal ik de komende jaren 10.000 bomen planten.’

Sterke borderliner
Terugkijkend gaf de diagnose borderline Mark veel helderheid. De symptomen klopten als hij naar zijn eigen gedrag, gevoelens en leven keek. ‘Er was zoveel herkenning,’ verduidelijkt hij. ‘Daarmee bedoel ik de vele stemmingswisselingen, het zwart-wit denken, mijn extreme moeite met het leven, het aangaan van contacten en mijn verslavingsgevoeligheid. Denk hierbij aan gokken, roken, porno, werken, YouTube en negatief denken.’ Aan de andere kant vond Mark het label borderline ook lastig. Hij was bang om daardoor in een hokje van het zorgsysteem terecht te komen. ‘Ik had een grote weerstand tegen een leven vol langdurige therapie en medicatie,’ spreekt Mark zich uit. ‘Zo wilde ik het niet. Walking Is The Best Medicine werd mijn cynische tegenwicht aan het systeem. Ik wilde puur door het leven gaan, vechten en ontwikkelde een natuurlijke leefstijl waarin wandelen, biologische voeding, ontspanning en natuurlijke producten mijn uitgangspunt werden. Ik zie mezelf niet als slachtoffer. Ik ben een sterke borderliner, ik voel weerstand als het gaat om de geijkte paden, therapie is voor mij echt geen alternatief. Ik wil het zelf doen en geloof in een natuurlijke oplossing om met het leven en mijn gevoelens om te gaan. Daar ben ik trots op. Ik praktiseer mijn label nu niet, maar ik heb het wel. Daarom ben ik op YouTube en Instagram met een platform gestart wat betreft borderline en mentale gezondheid. Het wil niet zeggen dat als je van de buitenkant niks ziet het er ook niet is.’

‘Ik ben juist onderweg om die balans te vinden,’ gaat hij verder. ‘Dit is geen eenvoudig leven, ik heb weinig geld en daardoor veel stress en spanningen. Daarom blijf ik lopen, juist om mijn rust te vinden. Ik ga all the way. Hoe mijn leven er nu uitziet? Ik sta op, beslis waar ik heen wil, ga wandelen, geniet, vraag onderweg om donaties, doe aan het einde van de dag wat boodschapjes en regel een slaapplek om te overnachten. Ik heb geen vast plan van A naar B, ik creëer mijn eigen 100.000 kilometer. Dat getal is voor mij niet belangrijk, maar het is wel een mooi levensdoel. Tot nu toe heb ik ruim 7.200 kilometer afgelegd. Het geeft me inspiratie als ik met mensen praat, bomen plant en zwerfvuil opruim. Natuurlijk geniet ik ook heel erg van de natuur.’

Wandelen
‘Ik was eigenlijk helemaal geen wandelaar,’ lacht Mark. ‘In 2011 ging ik weer eens door een depressieve periode en een toenmalige vriend, bij wie ik toen woonde, wandelde zelf veel en wilde dat ik met hem meeliep. Dat wilde ik helemaal niet. Dan ging hij om tien uur ’s avonds uren wandelen. Ik dacht: die gast is gek. Maar het had toch een zaadje geplant en de in de jaren die volgden ging ik steeds meer wandelen. In de periode van 2015 en 2016 ging ik met diezelfde vriend in de weekenden op mooie natuurplekken wandelen. Ook begon ik zelf steeds meer ’s nachts te wandelen. Na mijn opname in 2015 sliep ik slecht en is wandelen echt mijn medicijn geworden. Dan kan ik zo in het moment leven en genieten van de natuur. Toch ben ik door de jaren heen wel gegroeid. Ik kan nog steeds niet goed met mensen, maar ben door mijn backpack vrij om te gaan en staan waar ik wil.’

Het wandelen heeft Mark tot nu al heel veel opgeleverd: ‘Ik ben weer van het leven gaan houden, sta letterlijk met twee voeten op de grond en voel dat ik het waard ben om te leven. Ik leef een volledig natuurlijk leven en daar sta ik helemaal achter. Ik ben elke dag onderweg en dat heeft me zoveel vrijheid gegeven. Ik ben los van de maatschappij, heb geen vaste baan en hoef niks.’

Mijn therapie
‘Wandelen is mijn therapie,’ legt Mark uit: ‘en mijn medicijn. Als ik veel wandel, word ik moe en dan kan ik niet meer nadenken over alles wat me onrustig maakt. Dat kalmeert me en maakt dat ik tegenwoordig beter met dingen om kan gaan. Wandelen vormt mijn tegenhanger als het om opnames, medicatie en behandelpatronen gaat. Ik geloof in natuurlijke middelen, maar ben nog wel steeds zoekende. Daarbij komt dat ik veel mensen zie, maar ze weinig echt spreek.

Mark heeft nog niet echt een groot netwerk en dus is het moeilijk om veel mensen te bereiken met zijn verhaal. Het maakt hem ook onzeker. ‘Er is niemand die doet wat ik doe,’ benadrukt hij. ‘Waarom krijg ik dan niet de aandacht die anderen wel krijgen? Ik wil echt benadrukken dat mijn doel echt een leefstijl is. Ik wil mensen inspireren en helpen. “Kan hij dat? Dan kan ik het ook.” Dat is waarom ik wandel. Ik heb nog zoveel te geven. Het is niet een kwestie van “Mark gaat even 100.000 kilometer wandelen.” Het is zoveel meer dan dat. Ik heb zoveel te vertellen, maar niemand vraagt echt verder.’

Eeuwige reis
‘Het is letterlijk blijven wandelen, natuurlijk leven, mijn missies voortzetten en donaties binnenhalen voor levensmiddelen, om bomen te planten en mijn platform draaiende te houden,’ aldus Mark. Het voelt als een eeuwige reis. Qua zelfzorg gaat het wel erg goed. Ik ben van 102 kilogram afgevallen naar 76 kilogram. Ik eet nagenoeg geen suikers meer, gebruik bijvoorbeeld geen parfum en deo meer. Ja, ik wandel en de rest ontstaat. Ik weet nooit van tevoren wat er op mijn pad komt.’

‘Momenteel gaat het beter dan ooit’ zegt Mark een beetje trots. ‘Ik ben redelijk kalm en heb veel levensenergie. Ik voel dat ik op de drempel van een nieuw hoofdstuk van mijn reis sta wat betreft publiciteit, mijn relatie met Cindy en de balans als het om mijn ouders en mijn netwerk gaat. Ik heb vrede. Het leven is verre van perfect, maar ik word steeds sterker en vertrouw op wat ik doe.’

Leef het leven
Mark heeft nog een dringend advies aan jou: ‘Leef het leven zoals jij het wilt. Dat klinkt cliché, maar het is wel zo. Ik heb alles verkocht, ben gaan wandelen en ben tevreden en gelukkig. Leef met je hart en niet met je hoofd. Er is altijd een weg. Ik heb nog een dagelijks gevecht met het leven, maar altijd is er dat vlammetje dat zegt: Fuck it en weer gaan. Mijn doel is om echt voor die 100.000 kilometer te gaan. Ik denk dat ik er nog zo’n tien tot vijftien jaar over ga doen. Maar als ik het haal, is dat bizar en geweldig. Ja, ik ga er echt voor.’ En als die 100.000 kilometer behaald is? ‘Dan ga ik een boek schrijven en heel veel lezingen geven. Ook woon ik dan in een mooi huisje in de natuur en geniet ik optimaal van mijn leven!’

Lees meer over Mark op: https://www.walkingisthebestmedicine.life/

Bezoek zijn platform op YouTube: https://www.YouTube.com/@walkingisthebestmedicine

en op Instagram: https://www.instagram.com/walkingisthebestmedicine/

Doe een donatie via: https://www.gofundme.com/witbm