‘Feestdagen’

Er is een tijd geweest waarin de feestdagen voor mij een regelrechte hel waren. Iedereen was vrolijk en blij, maar die gevoelens waren bij mij ver te zoeken. Sterker nog, ik voelde een gigantische afkeer tegen alles waar de feestdagen voor staan. Om dat kenbaar te maken zette ik in mijn pubertijd Eminem op. Scheldend en tierend vulde hij mijn slaapkamer terwijl hij de meest verschrikkelijke dingen met zijn ex-vrouw uithaalde. Vooral mijn moeder deed ik daar pijn mee.

De jaren daarna stonden garant voor inktzwarte depressies, woedeaanvallen, huilbuien en somberheid. Ik wilde zo graag blij zijn, erbij horen, maar het lukte gewoon niet. In plaats daarvan maakte ik ruzie, bleef ik in bed liggen, beschadigde ik mezelf of liep ik rond als een wandelende tijdbom, klaar om te exploderen.

Door heel veel therapie, gesprekken met mijn familie en een andere mindset kan ik zeggen dat ik de afgelopen vijf jaar hele fijne feestdagen heb gehad. Er gewoon ‘zijn’ was meer dan genoeg en maakte ook dat ik niet allerlei verwachtingen kweekte die ik niet waar kon maken. Daardoor gebeurde iets wonderbaarlijks: ik kon genieten van het samenzijn met mijn familie. De kerstboom, alle lichtjes; het kreeg weer iets magisch, zoals ik het als kind had ervaren. Ook de blije koppies van mijn nichtjes en neefje zijn onbetaalbaar. Cadeautjes uitpakken, spelletjes doen, een wandeling maken en ’s avonds gourmetten; ik kan het weer voelen! En dat voelt zo verdomde goed.

Ik weet dat veel meer mensen (met een psychische kwetsbaarheid) worstelen met de feestdagen en zich alleen voelen. Helaas kan ik daar niets aan veranderen, maar ik wil wel zeggen dat ik aan jullie denk en misschien geeft mijn verhaal ook een beetje hoop. Verandering is mogelijk. In gedachten ben ik bij jullie en ik wens jullie heel veel kracht.

En ik? Ik ga genieten van al het waardevols dat ik mijn leven heb, maar lange tijd niet zag.

Anika Rooke