Autobiografie in 5 korte hoofdstukken

De Amerikaanse schrijfster, zangeres en actrice Portia Nelson (27 mei 1920 – 6 maart 2001) schreef een autobiografisch zelfhulpgedicht dat erg populair werd, omdat heel veel mensen zich herkenden in de tekst en er moed uit putten. Dit krachtige gedicht gaat over het herkennen van je valkuilen en hoe je gaandeweg leert om het juiste pad te kiezen. Ook laat het zien dat verandering en groei komen met vallen en opstaan. Inmiddels is het gedicht in veel zelfhulpboeken terug te vinden en ook in de Vaardigheidstraining Emotie Regulatiestoornis (VERS) neemt het een centrale plaats in. Veel mensen met borderline hebben trouwens baat bij deze training, die nu al meer dan zestien jaar in Nederland wordt gegeven.

Hoofdstuk I (Observeren)
Ik loop door de straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren, ik ben hulpeloos.
Het is niet mijn schuld.
Het kost me een eeuwigheid om een uitweg te vinden.

Hoofdstuk II (Beschrijven)
Ik loop door dezelfde straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik weer op dezelfde plek ben.
Maar het is niet mijn schuld.
Het duurt nog een lange tijd voor ik eruit kom.

Hoofdstuk III (Uitdagen)
Ik loop door dezelfde straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik zie dat het er is.
Ik val er nog steeds in… Het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn fout.
Ik kom er direct uit.

Hoofdstuk IV (Participeren)
Ik loop door dezelfde straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik loop er omheen.

Hoofdstuk V (Hanteren)
Ik loop door een andere straat.

 

Portia Nelson